Υπάρχουν πολλοί που αναγάγουν την κατάσταση της πανδημίας σε “πόλεμο”. Θεωρούν ότι η συνθήκη θα επηρεάσει τον τρόπο που ζούμε, που αγαπάμε, πενθούμε, νοιαζόμαστε και αλληλεπιδρούμε. Και όλα αυτά για ένα κρίσιμο παράθυρο δύο μηνών. Δεν θέλω να φανταστώ μια πιο μακρά και επίπονη περίοδο στο μέλλον!
Η ζωή φαίνεται και πάλι εύθραυστη! Άραγε το είχαμε ξεχάσει ή το αγνοούσαμε εκούσια; “Μόλις τελειώσουν τα μέτρα θα πάω ν’ αγκαλιάσω τη μάνα μου!”, “θα καλέσω τους φίλους μου στο σπίτι!”, “μου λείπεις!” γράφουν φίλοι στο facebook!
Ο περιορισμός των συναισθημάτων μας και η απώλεια ελέγχου σε μικρά καθημερινά και αυτονόητα πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα, εντείνει την ανασφάλεια και θρέφει την εσωστρέφεια. Η παρατεταμένη παραμονή στο σπίτι εκτός από ωφελήματα είχε και παράπλευρα ηθικά διλλήματα. Η απομόνωση στο χώρο μας, δίνει μια ιδιόμορφη αίσθηση ισότητας, και ενδυναμώνει την ιδιοτέλεια. Ας μην είναι αυτή η πλασματική συνθήκη η χαριστική βολή στις ανθρώπινες σχέσεις. Και αφού αναλάβουμε στο ακέραιο ο καθένας από εμάς την ατομική του ευθύνη, να διαμορφώσουμε το περιβάλλον που δεν θα μας αποξενώσει.
Η εμπιστοσύνη της ανθρώπινης επαφής που χτίσαμε με κόπο, πρέπει να παραμείνει και να διατηρηθεί τόσο κατά την περίοδο της καραντίνας, όσο και κατά την περίοδο της αποκλιμάκωσης των μέτρων.
Το φιλί, αυτή η μέγιστη πράξη τρυφερότητας και αγάπης, ας μην τεθεί επ’ αόριστον σε αναμονή. Να προσέχουμε ναι, αλλά να μη μας γίνει μνήμη η άρνηση επαφής των προσώπων μας. Η αγκαλιά, ο χαιρετισμός, το χτύπημα στην πλάτη αποτελούν γέφυρες ανάμεσα στα συναισθήματα και στα λόγια. Ιδιαίτερα στη χώρα μας λόγω κουλτούρας οι παραπάνω ενέργειες έχουν εγγραφεί ως οι πλέον εύγλωττες εκδηλώσεις οικειότητας, αναγνώρισης, φιλίας και σεβασμού.
Φάνης Μπούκης
Στρατηγικός Συνεργάτης ΠΑΡΟΝ
Ιδρυτής ΠΑΡΟΝ North
Πηγή: Δημότες των Αχαρνών